Nippon

Na twee zeedagen en dalende temperaturen komen we aan in Japan. Het is niet de stad Kyoto, maar het is Kobe dus. Het ziet er erg grauw uit en dat voorspelt niet veel goeds. Na controle met vingerafdrukken, lichaamsscan voor de temperatuur en het maken van een foto door de immigratiedienst wandel ik door de terminal. Wissel wat geld en vraag een paar plattegronden bij het info punt. Het blijkt dat de mooi aangelegde stadsparken op donderdag allemaal gesloten zijn voor onderhoud en schoonmaakactiviteiten. Stap de shuttle bus in richting stadscentrum terwijl het begint te regenen. Het is een moderne stad met weinig historie, branden en aardbevingen hebben al het oorspronkelijke verwoest. Loop even later van armoe maar een groot warenhuis binnen dat veel te duur is voor een gewone sterveling als ik zelf ben. Wandel de Motomachi (overdekte parade met allerlei winkeltjes en restaurantjes) in en kijk mijn ogen uit naar die kleine vriendelijke Japannertjes met hun eeuwige glimlach. Koop een transparante paraplu en loop dan Chinatown in. Hier zijn weer vele straattentjes met Chinese en Japanse etenswaren. Gebruik een lunch met de wereldberoemde biefstuk uit Kobe die smelt op de tong. Kon het gewoon eten met mes en vork, al boden ze in eerste instantie stokjes aan. Kuier nog wat rond in de niet aflatende regen en ga een uitspatting in voor een lekker Japans biertje. Hier kan ik op mijn gemak een sigaretje roken en wat mailen met het thuisfront. Het toilet in deze zaak is heel bijzonder met zijn verwarmde bril en vele extra’s zoals douche, eigen muziek en lichtsterkte. Op het einde van de middag ga ik weer terug met de shuttle. Het schip is voor de eerste keer in Kobe en de burgemeester overhandigt de kapitein een mooie plaquette aan en biedt ter afsluiting een optreden aan van een jazzbandje met 4 jonge muzikanten. Later op de avond hebben we in de boven bar nog een afscheidsfeestje van een assistente van de cruisedirector. Tegen half twee zoek ik mijn eigen hut weer op en leg mij ten ruste.
Het schip wordt om half zeven ‘morgens getrakteerd op een muzikaal onthaal door een groep blazers met een aantal meisjes met vlaggen van de stad Yokohama. Het hele schip is nu al wakker en de eerste bussen voor de excursies staan al klaar voor de grote cruise-terminal met een wandelpromenade op het dak. Ga met de shuttlebus naar het station van Yokohama en probeer een trein te nemen naar Tokio. Het is er ontzettend druk en het lukt mij niet de juiste informatie te krijgen voor een goed verloop van de rit naar de hoofdstad. Er is niets zinnigs te ontcijferen uit de tekens op de borden. Laat de boel de boel en loop richting Chinatown. Het is een groot gebied herkenbaar aan de poorten over de wegen, met winkeltjes, eettentjes en tempels. Het is een kleur- en geurrijke beleving en ook hier is het erg druk met Japanners en vele toeristen. Steek een kanaal over en zit meteen in de winkelstraat waar algehele seizoensopruiming aan de gang is. Er wordt door de Japanse dames en -heren geraaid in de vele bakken en rekken met kleding die nu dus weggaan voor een prikkie. Het heeft allemaal een beetje weg van de 3 dolle dagen van de Bijenkorf. Vlakbij het schip ontdek ik een klein jazzcafé en drink hier enkele glazen Japans bier. De eerste slok is een beetje vreemd maar het went al vlug. Ook hier kan ik gewoon een sigaret roken. Wandel tegen 7 uur naar het schip en spendeer mijn laatste yens aan een dvd van Mount Fiji en een zwart-zilver T-shirt met de afbeelding van een samoerai krijger. Tegen 23.00 uur vaart het schip weg richting Hawaï waar we over negen dagen moeten aanleggen in Honolulu. Terwijl ik dit verslag schrijf, regent het pijpenstelen en iedereen heeft zich ergens binnen een plaatsje op gezocht om wat te kletsen, te lezen, te puzzelen, te kaarten of te dutten.